Donderdag 17 November

Vandaag gaan wij weer terug naar het vaste land van Australië. Maar eerst nog langs East Coast Natureworld, hier houden ze de Tasmaanse Duivels omdat ze met uitsterven bedreigd worden door een vorm van kanker. Er wordt onderzoek gedaan naar het voorkomen ervan, opvang van moederloze duivels en er wordt mee gefokt om gezonde dieren terug te zetten in de natuur.

De vorige avond hadden wij de koffers ingepakt en na het ontbijt en inladen van de auto opweg naar het park, om 10:00 uur worden de duivels n.l. gevoerd en dat willen wij niet missen. Wij zijn ruimschoots oprijd dus kunnen wij ook de andere dieren bekijken, zoals papegaaien, wombats en ander spul. Om 10:00 uur bij de duivels aanwezig om het voeren te zien, dit blijkt meer dan alleen het voeren te zijn. Er wordt ook heel goed uitgelegd wat men in het park doet met de duivels en waarom. Na ongeveer 3 kwartier is dit gedaan en worden we meegenomen naar andere zeldzame buideldieren voor nadere uitleg om te eindigen bij een babywombat die door een ieder die dat wil geaaid mag worden en waarbij ook weer een uitvoerige uitleg wordt gegeven.

Maar zoal alles komt ook hier een einde aan en na een kop koffie, met voor Ing, een stuk Carrot-Walnutcake, gaan wij opweg naar Devonport omoptijd bij de boot te zijn en dat is nog ongeveer 250km rijden en dan heb ik het niet over rijden over snelwegen zoals we gewend zijn in Nederland, maar meer over slinger wegen over bergpassen en over 2 balans wegen. Wel door een heel mooie omgeving en met nauwelijks ander verkeer maar duurt dus langer dan normaal. Onderweg nog een snelle lunchstop om uiteindelijk ruim optijd in Devonport aan te komen alwaar het schip al in de haven ligt.

Nog even een korte wandeling door een troosteloze winkelstraat om daarna in de rij voor de boot aan te sluiten. Volgens Maurice is er nog tijd genoeg om een sanitaire stop er doen, terwijl Ingrid en Leonie koud opweg naar het toiletgebouw gelopen zijn kunnen we al oprijden om in te checken en komen de dames achter ons aangerend om de boot niet te "missen" 

Daarna kunnen wij met de auto de boot in om vervolgens naar onze hut op dek 8 te gaan, gezellig met z'n vieren in 2 stapelbedden in 1 hut. Spullen gedropt om daarna in de lounche onder het genot van een wijntje te wachten op vertrek naar Melbourne. Om 19:45 uur is het dan zover, de trossen gaan los en het schip vaart de haven uit, vaarwel Tasmanië, het was weer een geweldige belevenis ondanks het soms slechte weer.

De "Straat Bass"  zoals dit watertje heet is kalm met golven van minder dan en tot 1 meter en na een eenvoudig avondmaal gevold door enkele wijntjes zijn wij naar onze hut gegaan om te slapen. Dit is bij alleen min of meer gelukt en de volgende ochtend worden we gewekt met de mededeling dat wij in Melbourne aangekomen zijn.